Freek en zijn ouders weten niet meer hoe het verder moet. Freek heeft zijn MBO afgerond, maar weet niet of deze richting bij hem past. Hij weet ook niet wat wel bij hem past. Het lukt niet om een baan te vinden en Freek ziet er tegenop. Tijdens zijn stages heeft hij gemerkt dat hij sociaal contact in de pauzes of een werkoverleg lastig vindt. Dan voelt hij zich niet op zijn gemak. Zijn vrienden ziet hij al lange tijd niet meer, Freek zit in een sociaal isolement. Hij zit hele dagen thuis. Zijn ouders zien hem steeds verder afglijden en maken zich grote zorgen. Ook Freek zou het graag anders willen.  ‘Gewoon, net als wat iedereen doet, maar hoe doe je dat en wie kan ons daarbij helpen?’

Het verhaal achter de vraag

 Freeks moeder leest in de krant over Beleefstijl Zorgadvies en maakt een afspraak voor een verkennend gesprek. Zo weet ze zeker dat wij tijd hebben voor hun verhaal. Tijdens dit gesprek met Freek en zijn ouders komen de onderliggende problemen al snel boven tafel. Freeks ouders: ‘Ja, onze Freek was altijd wel een beetje anders dan de andere jongens in de klas. Dat zag je op de basisschool al. Maar hier in ons dorp doen we daar niet moeilijk over. Gelukkig kwam Freek in het voortgezet onderwijs bij zijn vriendjes van de basisschool in de klas. Die hebben hem er echt doorheen gesleept. Daarna ging hij samen met zijn beste vriend naar het MBO. Dat werd al moeilijker vertelt zijn moeder, ook op stage. Maar hij heeft het gehaald! We waren zo blij dat hij een diploma had. En nu zit hij thuis.’

Belemmerd in levensgeluk

Freeks ouders zoeken heel gericht naar een oplossing voor hun gespannen en vastgelopen gezinssituatie. Er moet echt iets gebeuren. De vragen waar ze mee worstelen gaan over wie Freek zo snel mogelijk kan helpen en hoe dat werkt. Maar hun emoties blijken minstens zo belangrijk. Freek voelt zich eenzaam en alleen in zijn leven en zijn ouders hebben het gevoel dat ze falen als opvoeders. Dat belemmert hen alle drie in hun levensgeluk en vraagt om serieuze aandacht. Met gebogen schouders zegt Freek: ‘In het begin vroegen m’n vrienden me nog wel eens mee uit, maar ook daar begon ik spanning voor te krijgen nu ik ze niet meer dagelijks zie. Nee zeggen vind ik ook lastig, dus dan reageer ik maar niet. Ik denk dat ze me nu helemaal vergeten zijn.’

Samen aan zet

Binnen een week maken wij voor de dringende vragen een soort wegwijzer met keuzemogelijkheden. Welke route is passend voor hen? Freek en zijn ouders zullen laten weten wat ze ervan vinden en hun keuze maken. Als het nodig is doen we een warme overdracht naar de instantie van hun keuze zodat ze daar hun verhaal niet opnieuw hoeven te vertellen. Voor de onderliggende vragen gaan Freek en zijn ouders eerst zelf aan de slag met de vraag wat ze belangrijk vinden in hun leven en wat ze zouden willen veranderen. Dat doen ze ieder voor zich thuis met hulp van de app ‘mijn positieve gezondheid’. Ze maken een nieuwe afspraak waarin we de resultaten samen zullen bekijken. Daarna krijgen zij van ons onafhankelijk advies voor verdere stappen.

Betekenis voor Freek en zijn ouders

Opgelucht verlaten ze onze winkel. Ze voelen zich gezien, gehoord en serieus genomen omdat de regie bij hen blijft. En ze zijn blij dat er oplossingen en antwoorden zijn voor hun problemen en vragen. Dit geeft ontspanning en ruimte om constructiever na te denken over hun toekomst. Ze vinden het fijn dat hun gezinsproces wordt gevolgd.